Oostenrijk-Hongarije

Territoriale erfenis

Direct na de Eerste Wereldoorlog

De volgende staten werden gevormd, hersteld of uitgebreid bij de ontbinding van de voormalige Oostenrijks-Hongaarse monarchie:

Duits Oostenrijk (dat de Republiek Oostenrijk werd)

Eerste Hongaarse Republiek die de Hongaarse Sovjetrepubliek werd, vervolgens kort hersteld en vervangen door de Hongaarse Republiek, uiteindelijk omgevormd tot het Koninkrijk Hongarije

Eerste Tsjechoslowaakse Republiek, later "Tsjechoslowakije"

Tweede Poolse Republiek, betwist door de kortstondige proto-staten van de Republiek Tarnobrzeg en de Poolse Socialistische Sovjetrepubliek

Staat van Slovenen, Kroaten en Serven en het Koninkrijk Servië, beide later geabsorbeerd in het Koninkrijk der Serven, Kroaten en Slovenen

Groot-Roemenië

Koninkrijk Italië

Republiek China (voormalige Oostenrijks-Hongaarse concessie van Tianjin)

de kortstondige Roetheense (Oekraïense en Roetheense) proto-staten van de West-Oekraïense Volksrepubliek (later geabsorbeerd in de Oekraïense Volksrepubliek), de Hutsulrepubliek, de Lemkorepubliek, de Komanczarepubliek en de Galicische Socialistische Sovjetrepubliek; alles werd uiteindelijk grotendeels geabsorbeerd in Polen, maar ook in Hongarije, Tsjechoslowakije, Roemenië en Joegoslavië.

Het Vorstendom Liechtenstein, dat voorheen naar Wenen keek voor bescherming en wiens regerende huis aanzienlijk onroerend goed in Cisleithanië bezat, vormde een douane- en defensie-unie met Zwitserland en nam de Zwitserse munteenheid aan in plaats van de Oostenrijkse. In april 1919 stemde Vorarlberg - de meest westelijke provincie van Oostenrijk - met een grote meerderheid voor aansluiting bij Zwitserland; deze uitslag werd echter door zowel de Zwitsers als de Geallieerden genegeerd.

Vrede van Praag (1866)

De Vrede van Praag (Duits: Prager Frieden) was een vredesverdrag dat op 23 augustus 1866 in Praag werd ondertekend door het Koninkrijk Pruisen en het Oostenrijkse Rijk. In combinatie met de verdragen van Pruisen en verschillende Zuid- en Centraal-Duitse staten maakte het effectief een einde aan de Oostenrijks-Pruisische oorlog.

Het verdrag was mild ten opzichte van het Oostenrijkse Rijk omdat Otto von Bismarck Wilhelm I ervan had overtuigd dat het behoud van de plaats van Oostenrijk in Europa beter zou zijn dan harde voorwaarden voor de toekomst van Pruisen.