- Belle Époque
- The Belle Époque or La Belle Époque was a period of French and European history that began after the end of the Franco-Prussian War in 1871 and continued until the outbreak of World War I in 1914. Occurring during the era of the French Third Republic, it was a period characterised by optimism, enlightenment, romanticism, regional peace, economic prosperity, conservatism, nationalism, colonial expansion, and technological, scientific and cultural innovations. In this era of France's cultural and artistic climate, the arts markedly flourished, and numerous masterpieces of literature, music, theatre and visual art gained extensive recognition.
[Geschiedenis] Belle Époque (1871–1914)
De Belle Époque (Franse uitspraak: [bɛlepɔk]) of La Belle Époque (Frans voor 'Het Mooie Tijdperk') was een periode in de Franse en Europese geschiedenis die begon na het einde van de Frans-Pruisische oorlog in 1871 en duurde tot het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914. Het vond plaats tijdens het tijdperk van de Franse Derde Republiek en werd gekenmerkt door optimisme, verlichting, romantiek, regionale vrede, economische voorspoed, conservatisme, nationalisme, koloniale expansie en technologische, wetenschappelijke en culturele innovaties. In dit tijdperk van het culturele en artistieke klimaat van Frankrijk (met name in Parijs in die tijd) bloeide de kunsten opmerkelijk en kregen talrijke meesterwerken van literatuur, muziek, theater en beeldende kunst uitgebreide erkenning.
De Belle Époque werd achteraf zo genoemd, toen het begon te worden beschouwd als een continentaal Europees "Gouden Tijdperk" in tegenstelling tot de verschrikkingen van de napoleontische oorlogen en de Eerste Wereldoorlog. De Belle Époque was een periode waarin, volgens historicus R. R. Palmer, "de Europese beschaving haar grootste macht in de mondiale politiek bereikte en ook haar maximale invloed uitoefende op volkeren buiten Europa."
De "Gouden Eeuw van Groot-Brittannië" is het Victoriaanse tijdperk, onder koningin Victoria, in de 19e eeuw.
Een gouden tijdperk is een periode die wordt beschouwd als het hoogtepunt in de geschiedenis van een land of volk, een periode waarin de grootste prestaties werden geleverd. De term is afkomstig van vroege Griekse en Romeinse dichters, die hem gebruikten om te verwijzen naar een tijd waarin de mensheid in een betere tijd leefde en zuiver was (zie Gouden Eeuw).
De oude Griekse dichter Hesiodus introduceerde de term in zijn Werken en Dagen, toen hij verwees naar de periode waarin het "Gouden Ras" van de mens leefde. Dit was onderdeel van een vijfvoudige verdeling van de Menselijke Tijden, te beginnen met de Gouden Eeuw, dan de Zilveren Eeuw, de Bronstijd, de Tijd van de Helden (inclusief de Trojaanse oorlog) en ten slotte de huidige IJzertijd.[1] Het concept werd verder verfijnd door Ovidius, in zijn Metamorfosen, in de vier "metalen tijdperken" (gouden, zilveren, bronzen en ijzeren).
Art Nouveau (/ˌɑːr(t) nuːˈvoʊ/ AR(T) noo-VOH; Frans: [aʁ nuvo] ⓘ; lit. 'Nieuwe Kunst'), Jugendstil en Sezessionstil in het Duits, is een internationale stijl van kunst, architectuur en toegepaste kunst, met name de decoratieve kunsten. Het werd vaak geïnspireerd door natuurlijke vormen, zoals de sierlijke rondingen van planten en bloemen. Andere kenmerken van Art Nouveau waren een gevoel van dynamiek en beweging, vaak gegeven door asymmetrie of zweepslaglijnen, en het gebruik van moderne materialen, met name ijzer, glas, keramiek en later beton, om ongebruikelijke vormen en grotere open ruimtes te creëren. Het was populair tussen 1890 en 1910 tijdens de Belle Époque periode, en was een reactie op het academicisme, eclecticisme en historicisme van de 19e-eeuwse architectuur en decoratieve kunst.
- Art Nouveau
- Art Nouveau, Jugendstil and Sezessionstil in German, is an international style of art, architecture, and applied art, especially the decorative arts. It was often inspired by natural forms such as the sinuous curves of plants and flowers. Other characteristics of Art Nouveau were a sense of dynamism and movement, often given by asymmetry or whiplash lines, and the use of modern materials, particularly iron, glass, ceramics and later concrete, to create unusual forms and larger open spaces. It was popular between 1890 and 1910 during the Belle Époque period, and was a reaction against the academicism, eclecticism and historicism of 19th century architecture and decorative art.
Vanuit Groot-Brittannië verspreidde Art Nouveau zich naar België, Spanje en Frankrijk en vervolgens naar de rest van Europa, waarbij het in elk land verschillende namen en kenmerken aannam (zie de sectie Naamgeving hieronder). Het verscheen vaak niet alleen in hoofdsteden, maar ook in snelgroeiende steden die artistieke identiteiten wilden vestigen (Turijn en Palermo in Italië; Glasgow in Schotland; München en Darmstadt in Duitsland; Barcelona in Catalonië, Spanje), evenals in centra van onafhankelijkheidsbewegingen (Helsinki in Finland, toen deel van het Russische Rijk).
