- 丹下健三
- 丹下 健三 は、日本の建築家、都市計画家。一級建築士（登録番号第15182号）。位階勲等は従三位勲一等瑞宝章、文化勲章受章。フランス政府よりレジオンドヌール勲章受章。カトリック信徒。
Kenzo Tange (丹下健三 TANGE KENZO)
Prefectuurhuis Kagawa (香川県庁舎), 1958, Takamatsu, prefectuur Kagawa (香川県高松市)
Yoyogi National Gymnasium (国立代々木競技場第一・第二体育館), 1964, Shibuya, Tokio (東京都渋谷区)
Masterplan en Festivalplein (お祭り広場) voor de Wereldtentoonstelling Japan (日本万国博覧会会場基幹施設計画), 1970, Suita, Osaka (大阪府吹田市)
Metropolitan Government Building Tokio (東京都庁舎), 1991, Shinjuku, Tokio (東京都新宿区)
United Nations University (国際連合大学), 1992, Shibuya, Tokio (東京都渋谷区)
Fuji Television hoofdkantoor (フジテレビ本社ビル), 1996, Minato, Tokio (東京都港区)
Nieuw Prefectuurhuis Kagawa (新香川県庁舎), 2000, Takamatsu, prefectuur Kagawa (香川県高松市)
Tokyo Dome Hotel (東京ドームホテル), 2000, Bunkyo, Tokio (東京都文京区)
Tokyo Prince Hotel Park Tower (東京プリンスホテルパークタワー), 2005 (nu: The Prince Park Tower Tokyo) (現・ザ・プリンス・パークタワー東京), Minato, Tokio (東京都港区)
In 1939 (Showa 14), publiceerde Tange een essay getiteld "Ode aan Michelangelo - als inleiding op een essay over Le Corbusier" [noot 2] in het tijdschrift "Hedendaagse architectuur" (現代建築). Vervolgens, in 1941 (Showa 16), was hij verantwoordelijk voor het ontwerp van het Kishi Memorial Gymnasium [noot 3] bij het architectenbureau vanKunio Maekawa (前川国男). Zijn naam werd echter pas echt bekend in 1942 (Showa 17) met de ontwerpwedstrijd voor het Greater East Asia Construction Commemorative Building Project [noot 4], en vervolgens in 1943 (Showa 18) met de eerste prijs die hij won voor de ontwerpwedstrijd voor het Japanse Cultuurcentrum in Ban-guk [noot 4].
In dezelfde periode trok hij de aandacht met zijn ontwerpvoorstel voor de World Peace Memorial Cathedral, de grootste ontwerpwedstrijd van die tijd in Japan, die het begin van de naoorlogse Japanse architectuur markeerde. De opdrachtgever, de katholieke kerk, verwierp echter het voorstel van Tange (tweede prijs zonder eerste prijs) vanwege de gelijkenis met het ontwerp vanOscar Niemeyer (オスカー・ニーマイヤー)voor de San Francisco kapel in Pampulha, Brazilië. De kerk vond de parabolische schaalstructuur, zijn niet-religieuze vorm en slechte akoestiek onacceptabel. De uitvoering werd uiteindelijk toevertrouwd aan de expressionistische architect Togo Murano, een jurylid die het voorstel van Tange, een aanhanger van Le Corbusier, scherp had bekritiseerd; dit leidde tot een enorm schandaal in de Japanse architectuurwereld [noot 7].
Voor dit project wilde Tange graagIsamu Noguchi (イサム・ノグチ)betrekken, maar de voorzitter van de Hiroshima Peace Memorial City Construction Special Committee van het Ministerie van Constructie, en tevens mentor van Tange, Hideto Kishida, was fel gekant tegen het idee van een gedenkteken van een Amerikaan die de atoombom had laten vallen. Daarom werd het ontwerp van Noguchi afgewezen en moest Tange zelf het gedenkteken ontwerpen [19].
In 1970 (Showa 45) was hij, samen met professor Uzo Nishiyama van de Universiteit van Kyoto, de hoofdontwerper van de Expo '70 in Osaka (大阪万博), en ontwierp hij het centrale paviljoen, het Festivalplein (お祭り広場).Het opvallende ontwerp van het grote dak, opgetild met een baanbrekende hydraulische heftechniek, met de Toren van de Zon van Taro Okamoto die erdoorheen steekt, is tot op de dag van vandaag een legendarisch verhaal.
De architectuurstijl was oorspronkelijk gebaseerd op het modernisme enhij bekritiseerde postmoderne architectuur aanvankelijk als louter decoratief, maar in zijn latere jaren nam hij ook postmoderne invloeden op in zijn werken, zoals het Metropolitan Government Building in Tokio en het nieuwe kantoor in Nikko Toshogu.Zijn laatste meesterwerk, het nieuwe prefectuurhuis van Tokio, is geïnspireerd op de dubbele torens van de Notre Dame kathedraal in Parijs. De complex gevormde gevel met diepe schaduwen, en de combinatie van twee soorten graniet in de gevelplaten creëert een illusie van ramen, fijner verdeeld dan de echte ramen, om een gevoel van grandeur te creëren [noot 15]. Volgens Tange zelf zit de postmoderniteit hem in het roosterachtige ontwerp dat verwijst naar Japanse schuifdeuren, maar tegelijkertijd het informatietijdperk symboliseert met het rasterpatroon van geïntegreerde schakelingen (IC) [25].
De moderne Japanse architectuur bereikte zelfs voor de Tweede Wereldoorlog al een niveau dat vergelijkbaar was met dat van de westerse ontwikkelde landen. Met het ontwerp van het Tokyo Olympic National Indoor Stadium (Yoyogi Stadium) (東京オリンピック国立屋内総合競技場) door Tange bereikte Japan echter voor het eerst een duidelijk topniveau op wereldwijd niveau [26]. Vanaf toen opende de Japanse architectuurwereld de weg naar een buitengewone positie in de wereldwijde architectuur, zowel kwalitatief als kwantitatief, boven de beperkingen van niet-westerse landen. Als een belangrijk figuur in de naoorlogse Japanse architectuurwereld, droeg hij de last van nationale projecten uit het Showa-tijdperk. Na de Expo '70 in Osaka, toen de periode van snelle economische groei eindigde, verplaatste zijn werk zich onvermijdelijk naar ontwikkelingslanden in het Midden-Oosten, Afrika en Zuidoost-Azië. Een uitzondering hierop was Italië.
Voor het Metropolitan Government Building in Tokio (Nieuw Prefectuurhuis, voltooid in 1991) (東京都庁舎) werd een uitnodigingswedstrijd gehouden. Zoals verwacht won Tange, dankzij zijn sterke banden met de toenmalige gouverneur, Shunichi Suzuki, wat leidde tot beschuldigingen van "gemanipuleerde" resultaten [29] [30]. De banden met Suzuki [noot 16] gaan terug tot 1964, toen Suzuki van het Bureau voor Lokaal Bestuur (later het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Communicatie) naar het Bureau van de Gouverneur van Tokio werd overgeplaatst voor de voorbereidingen op de Olympische Spelen in Tokio. Later werd Suzuki secretaris-generaal van de Expo '70, en toen hij voor het eerst deelnam aan de verkiezingen voor gouverneur van Tokio, was Tange voorzitter van zijn ondersteuningsgroep "De vereniging voor het creëren van een Tokio dat je thuis kunt noemen" (マイタウンと呼べる東京をつくる会). Kritiek van architecten betrof de vraag of hij zijn eigen modernistische stijl en geloof had opgegeven, en of hij zich had neergelegd bij postmodernisme - dat hij ooit had bekritiseerd - om te winnen, en of hij slechts het hoogste gebouw had toegevoegd aan de bestaande wolkenkrabbers in Shinjuku zonder nieuwe ideeën [31] [32] [33].
De onbekende Kenzo Tange - met de focus op internationale projecten en stedenbouw
Kenzo Tange 1938-1970: Van de voor-oorlogse periode tot de Olympische Spelen en de Wereldtentoonstelling
Kenzo Tange 1938-1970
Van de voor-oorlogse periode tot de Olympische Spelen en de Wereldtentoonstelling
TANGE KENZO 1938-1970
From Pre-war period to Olympic Games and World Expo
Het Nationaal Archief voor Moderne Architectuur van het Agentschap voor Culturele Zaken organiseert de tentoonstelling "Kenzo Tange 1938-1970: Van de voor-oorlogse periode tot de Olympische Spelen en de Wereldtentoonstelling".
In 2021, het jaar van de Olympische en Paralympische Spelen in Tokio, kijken we terug naar de Olympische Spelen van 1964 en de Wereldtentoonstelling van 1970 in Japan (Osaka), waar architect Kenzo Tange een leidende rol speelde. Gebaseerd op drie jaar (2014-2016) onderzoek naar architecturale documenten van Kenzo Tange, presenteert het Nationaal Archief voor Moderne Architectuur een tentoonstelling die zijn carrière volgt, van zijn afstudeerproject tot de Olympische Spelen en de Wereldtentoonstelling. De tentoonstelling geeft een overzicht van zijn vroege leven, met nationale projecten zoals het Hiroshima Peace Memorial Park en het museum, en het Yoyogi National Gymnasium, evenals eerder niet getoonde documenten zoals uitbreidingsplannen voor zijn eigen huis en structurele documenten.
National Archives of Modern Architecture
国立近現代建築資料館
4 Chome-6-15 Yushima, Bunkyo City, Tokyo 113-0034, Japan
