De vreugde van lezen: hoe boeken mijn nieuwsgierigheid inspireren

Lezen is altijd mijn favoriete hobby geweest. Waar ik ook ben – op het strand, in de bergen of in de metro – ik heb altijd een boek bij me. Ik stel mezelf als doel om elke dag minstens 30 minuten te lezen. Voor mij is lezen niet alleen een vrijetijdsbesteding; het is een manier om nieuwe dingen te leren, verschillende perspectieven te ontdekken en inspiratie te vinden in essays en fictie.
Onlangs ben ik begonnen met het lezen van een boek over Erwin Schrödinger, de beroemde natuurkundige. Hoewel zijn boek bijna een eeuw geleden is gepubliceerd, blijven zijn ideeën invloedrijk in vakgebieden als wiskunde, wetenschap en zelfs kunstmatige intelligentie. Ik heb tot nu toe pas een paar hoofdstukken gelezen, maar ik ben al gefascineerd door zijn briljante denkwijze.
Het boek begint met een introductie tot Schrödinger en verkent zijn gedachten over de natuur, met speciale aandacht voor de oude Griekse filosofie. Dit aspect interesseert me, omdat in Korea filosofie en natuurlijke principes vaak over het hoofd worden gezien. Leren hoe Schrödinger’s theorieën geworteld zijn in de Griekse geschiedenis en zelfs oudere ideeën, doet me de waarde van klassieke kennis van filosofen en wetenschappers waarderen.
Terwijl ik lees, pik ik ook nieuwe wetenschappelijke woordenschat op, zoals “quark”, “lepton” en “gluon”. Omdat mijn hoofdvak taalkunde is, zijn deze woorden nieuw en intrigerend voor mij, vooral vanwege hun unieke uitspraak. Ik stel me zelfs voor dat als ik ooit mijn eigen merk creëer, ik namen als “Quark” of “Lepton” zou kunnen gebruiken.
Uiteindelijk hoop ik een klein maar betekenisvol deel van het universum te zijn, als een klein stofje. Als ik ooit een plek of een merk opricht, wil ik dat de naam mijn passie voor leren en de manier waarop ik mijn geest gebruik, weerspiegelt. Lezen blijft me elke dag inspireren en voedt mijn nieuwsgierigheid en creativiteit.

Nature and the Greeks and Science and Humanism, Cambridge University Press (1996)

Four Lectures on Wave Mechanics, Delivered at the Royal Institution, London, on 5th, 7th, 12th, and 14th March, 1928

What Is Life? The Physical Aspect of the Living Cell is a 1944 science book written for the lay reader by the physicist Erwin Schrödinger. The book was based on a course of public lectures delivered by Schrödinger in February 1943, under the auspices of the Dublin Institute for Advanced Studies, where he was Director of Theoretical Physics, at Trinity College, Dublin. The lectures attracted an audience of about 400, who were warned "that the subject-matter was a difficult one and that the lectures could not be termed popular, even though the physicist’s most dreaded weapon, mathematical deduction, would hardly be utilized."[1] Schrödinger's lecture focused on one important question: "how can the events in space and time which take place within the spatial boundary of a living organism be accounted for by physics and chemistry?"

In the book, Schrödinger introduced the idea of an "aperiodic solid" that contained genetic information in its configuration of covalent chemical bonds. In the 1940s, this idea stimulated enthusiasm for discovering the chemical basis of genetic inheritance. Although the existence of some form of hereditary information had been hypothesized since 1869, its role in reproduction and its helical shape were still unknown at the time of Schrödinger's lecture. In 1953, James D. Watson and Francis Crick jointly proposed the double helix structure of deoxyribonucleic acid (DNA) on the basis of, amongst other theoretical insights, X-ray diffraction experiments conducted by Rosalind Franklin. They both credited Schrödinger's book with presenting an early theoretical description of how the storage of genetic information would work, and each independently acknowledged the book as a source of inspiration for their initial researches.