Austria-Węgry

Dziedzictwo terytorialne

Bezpośrednio po I wojnie światowej

Następujące państwa zostały utworzone, ponownie ustanowione lub rozszerzone po rozpadzie byłej monarchii Austro-Węgierskiej:

Niemiecka Austria (która stała się Republiką Austrii)

Pierwsza Republika Węgierska, która stała się Węgierską Republiką Rad, następnie krótko przywrócona i zastąpiona przez Republikę Węgierską, ostatecznie przekształcona w Królestwo Węgier

Pierwsza Republika Czechosłowacka, później "Czechosłowacja"

Druga Rzeczpospolita Polska, kwestionowana przez krótkotrwałe proto-państwa Republiki Tarnobrzeskiej i Polską Socjalistyczną Republikę Rad

Państwo Słoweńców, Chorwatów i Serbów oraz Królestwo Serbii, oba później wchłonięte do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców

Wielka Rumunia

Królestwo Włoch

Republika Chińska (dawna koncesja Austro-Węgierska w Tianjin)

krótkotrwałe proto-państwa Rusi (ukraińskie i rusińskie) Zachodnioukraińska Republika Ludowa (później wchłonięta do Ukraińskiej Republiki Ludowej), Republika Huculska, Republika Łemkowska, Republika Komańczańska i Galicyjska Socjalistyczna Republika Radziecka;wszystkie zostały ostatecznie wchłonięte głównie do Polski, ale także do Węgier, Czechosłowacji, Rumunii i Jugosławii.

Księstwo Liechtensteinu, które wcześniej szukało ochrony w Wiedniu i którego dom panujący posiadał znaczne nieruchomości w Cisleithanii, utworzyło unię celną i obronną ze Szwajcarią i przyjęło walutę szwajcarską zamiast austriackiej. W kwietniu 1919 roku Vorarlberg - najbardziej wysunięta na zachód prowincja Austrii - głosował dużą większością za przyłączeniem się do Szwajcarii; jednak zarówno Szwajcarzy, jak i Alianci zignorowali ten wynik.

Pokój Praski (1866)

Pokój Praski (niem. Prager Frieden) był traktatem pokojowym podpisanym przez Królestwo Prus i Cesarstwo Austriackie w Pradze 23 sierpnia 1866 roku. W połączeniu z traktatami Prus i kilku państw południowo- i środkowoniemieckich skutecznie zakończył wojnę prusko-austriacką.

Traktat był pobłażliwy wobec Cesarstwa Austriackiego, ponieważ Otto von Bismarck przekonał Wilhelma I, że utrzymanie miejsca Austrii w Europie będzie lepsze niż surowe warunki dla przyszłości Prus.