- Belle Époque
- The Belle Époque or La Belle Époque was a period of French and European history that began after the end of the Franco-Prussian War in 1871 and continued until the outbreak of World War I in 1914. Occurring during the era of the French Third Republic, it was a period characterised by optimism, enlightenment, romanticism, regional peace, economic prosperity, conservatism, nationalism, colonial expansion, and technological, scientific and cultural innovations. In this era of France's cultural and artistic climate, the arts markedly flourished, and numerous masterpieces of literature, music, theatre and visual art gained extensive recognition.
[Historia] Belle Époque (1871–1914)
Belle Époque (wymowa francuska: [bɛlepɔk]) lub La Belle Époque (z francuskiego 'Piękna Epoka') to okres w historii Francji i Europy, który rozpoczął się po zakończeniu wojny francusko-pruskiej w 1871 roku i trwał do wybuchu I wojny światowej w 1914 roku. Okres ten, przypadający na czas Trzeciej Republiki Francuskiej, charakteryzował się optymizmem, oświeceniem, romantyzmem, pokojem regionalnym, dobrobytem gospodarczym, konserwatyzmem, nacjonalizmem, ekspansją kolonialną oraz innowacjami technologicznymi, naukowymi i kulturowymi. W tej erze klimatu kulturalnego i artystycznego Francji (szczególnie w ówczesnym Paryżu), sztuka kwitła w sposób znaczący, a liczne arcydzieła literatury, muzyki, teatru i sztuki wizualnej zyskały szerokie uznanie.
Belle Époque została tak nazwana z perspektywy czasu,kiedy zaczęto ją uważać za kontynentalną europejską "Złotą Erę"w przeciwieństwie do horrorów wojen napoleońskich i I wojny światowej. Belle Époque to okres, w którym, według historyka R. R. Palmera, "cywilizacja europejska osiągnęła największą potęgę w polityce globalnej, a także wywarła maksymalny wpływ na ludy spoza Europy."
"Złoty Wiek Brytanii" to epoka wiktoriańska, za panowania królowej Wiktorii, w XIX wieku.
Złoty wiek to okres uważany za szczyt w historii kraju lub narodu, okres czasu, w którym dokonano największych osiągnięć. Termin ten wywodzi się od wczesnych greckich i rzymskich poetów, którzy używali go w odniesieniu do czasu, kiedy ludzkość żyła w lepszych czasach i była czysta (zobacz Złoty Wiek).
Starożytny grecki poeta Hezjod wprowadził ten termin w swoim dziele Prace i Dni, odnosząc się do okresu, w którym żył "Złoty Ród" ludzkości. Był to część pięciokrotnego podziału Wieków Człowieka, zaczynając od Złotego Wieku, następnie Srebrnego Wieku, Brązowego Wieku, Wieku Bohaterów (w tym wojny trojańskiej) i wreszcie obecnego Wieku Żelaza.[1] Koncepcja ta została następnie dopracowana przez Owidiusza, w jego Metamorfozach, na cztery "wieki metalu" (złoty, srebrny, brązowy i żelazny).
Art Nouveau (/ˌɑːr(t) nuːˈvoʊ/ AR(T) noo-VOH; francuski: [aʁ nuvo] ⓘ; dosł. 'Nowa Sztuka'), Jugendstil oraz Sezessionstil w języku niemieckim, to międzynarodowy styl w sztuce, architekturze i sztuce użytkowej, szczególnie w sztuce dekoracyjnej. Często inspirowany był naturalnymi formami, takimi jak kręte krzywizny roślin i kwiatów. Innymi cechami Art Nouveau były poczucie dynamizmu i ruchu, często nadawane przez asymetrię lub linie batogowe, oraz wykorzystanie nowoczesnych materiałów, zwłaszcza żelaza, szkła, ceramiki, a później betonu, do tworzenia niezwykłych form i większych otwartych przestrzeni.Był popularny między 1890 a 1910 rokiem podczas okresu Belle Époque, i był reakcją na akademizm, eklektyzm i historyzm architektury i sztuki dekoracyjnej XIX wieku.
- Art Nouveau
- Art Nouveau, Jugendstil and Sezessionstil in German, is an international style of art, architecture, and applied art, especially the decorative arts. It was often inspired by natural forms such as the sinuous curves of plants and flowers. Other characteristics of Art Nouveau were a sense of dynamism and movement, often given by asymmetry or whiplash lines, and the use of modern materials, particularly iron, glass, ceramics and later concrete, to create unusual forms and larger open spaces. It was popular between 1890 and 1910 during the Belle Époque period, and was a reaction against the academicism, eclecticism and historicism of 19th century architecture and decorative art.
Z Wielkiej Brytanii Art Nouveau rozprzestrzeniło się do Belgii, do Hiszpanii i Francji, a następnie do reszty Europy, przyjmując różne nazwy i cechy w każdym kraju (patrz sekcja Nazewnictwo poniżej). Często pojawiał się nie tylko w stolicach, ale także w szybko rozwijających się miastach, które chciały ustalić tożsamość artystyczną (Turyn i Palermo we Włoszech; Glasgow w Szkocji; Monachium i Darmstadt w Niemczech; Barcelona w Katalonii, Hiszpania), a także w ośrodkach ruchów niepodległościowych (Helsinki w Finlandii, wówczas część Imperium Rosyjskiego).
