- Friedrich Nietzsche
- Friedrich Wilhelm Nietzsche was a German philosopher. He began his career as a classical philologist, turning to philosophy early in his academic career. In 1869, aged 24, Nietzsche became the youngest professor to hold the Chair of Classical Philology at the University of Basel. Plagued by health problems for most of his life, he resigned from the university in 1879, and in the following decade he completed much of his core writing. In 1889, aged 44, he suffered a collapse and thereafter a complete loss of his mental faculties, with paralysis and vascular dementia. He lived his remaining 11 years under the care of his family until his death. His works and his philosophy have fostered not only extensive scholarship but also much popular interest.
Fryderyk Nietzsche
Fryderyk Wilhelm Nietzsche (15 października 1844 – 25 sierpnia 1900) był niemieckim filozofem. Rozpoczął swoją karierę jako filolog klasyczny, przechodząc na filozofię na początku swojej kariery akademickiej. W 1869 roku, w wieku 24 lat, Nietzsche został najmłodszym profesorem, który objął Katedrę Filologii Klasycznej na Uniwersytecie w Bazylei. Dręczony problemami zdrowotnymi przez większość życia, zrezygnował z uniwersytetu w 1879 roku, a w następnej dekadzie ukończył dużą część swoich najważniejszych pism. W 1889 roku, w wieku 44 lat, doznał załamania, a następnie całkowitej utraty zdolności umysłowych, z paraliżem i otępieniem naczyniowym. Pozostałe 11 lat życia spędził pod opieką rodziny aż do śmierci.Jego prace i filozofia wzbudziły nie tylko szeroko zakrojone badania naukowe, ale także duże zainteresowanie społeczne.
Jego dorobek poruszał szeroki zakres tematów, w tym sztukę, filologię, historię, muzykę, religię, tragedię, kulturę i naukę, i czerpał iinspirację z greckiej tragedii a także z postaci takich jak Zoroaster, Artur Schopenhauer, Ralph Waldo Emerson, Richard Wagner, Fiodor Dostojewski i Johann Wolfgang von Goethe.
Johann Wolfgang von Goethe
Johann Wolfgang von Goethe (28 sierpnia 1749 – 22 marca 1832) był niemieckim polihistorem, który jest powszechnie uważany za najbardziej wpływowego pisarza w języku niemieckim. Jego twórczość miała szeroki wpływ na myśl literacką, polityczną i filozoficzną w świecie zachodnim od końca XVIII wieku do chwili obecnej.[3][4] Poeta, dramaturg, powieściopisarz, naukowiec, mąż stanu, reżyser teatralny i krytyk,[3] Goethe napisał szeroki zakres dzieł, w tym sztuki, poezję i krytykę estetyczną, a także traktaty z zakresu botaniki, anatomii i koloru.
Niemiecki filozof Artur Schopenhauer nazwał Lata nauki Wilhelma Meistera jedną z czterech największych powieści, jakie kiedykolwiek napisano,[7][c], podczas gdy amerykański filozof i eseista Ralph Waldo Emerson wybrał Goethego jako jednego z sześciu "reprezentatywnych ludzi" w swoim dziele o tym samym tytule (wraz z Platonem, Emanuelem Swedenborgiem, Michelem de Montaigne, Napoleonem i Williamem Shakespeare'em). Komentarze i obserwacje Goethego stanowią podstawę kilku prac biograficznych, zwłaszcza rozmów Johanna Petera Eckermanna z Goethe (1836).Jego wiersze zostały zaaranżowane muzycznie przez wielu kompozytorów, w tym Wolfganga Amadeusza Mozarta, Ludwiga van Beethovena, Franza Schuberta, Hectora Berlioza, Franza Liszta, Richarda Wagnera i Gustava Mahlera.
Goethe miał szeroki wpływ na XIX wiek, który pod wieloma względami wplótł się w strukturę idei, które stały się obecnie powszechne. Wydał tomy poezji, esejów, krytyki, teorię barw i wczesne prace z zakresu ewolucji i językoznawstwa.
Fascynował go mineralogia, a minerał goethyt (tlenek żelaza) został nazwany jego imieniem.
Jego pisma non-fiction, z których większość ma charakter filozoficzny i aforyzujący, pobudziły rozwój wielu myślicieli, w tym Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Artur Schopenhauer, Søren Kierkegaard, Fryderyk Nietzsche, Ernst Cassirer i Carl Jung.
Wraz z Schillerem był jedną z czołowych postaci weimarskiego klasycyzmu. Schopenhauer wymienił powieść Goethego Lata nauki Wilhelma Meistera jako jedną z czterech największych powieści, jakie kiedykolwiek napisano, wraz z Tristram Shandy, Nowa Heloiza i Don Kichot. Nietzsche napisał: "Cztery pary to te, które nie odmówiły się mojej ofierze: Epikur i Montaigne, Goethe i Spinoza, Platon i Rousseau, Pascal i Schopenhauer. Z nimi muszę się pogodzić, kiedy długo wędrowałem sam; mogą mnie uznać za słusznego i niesłusznego; ich będę słuchał, gdy w tym procesie będą się nawzajem nazywać słusznymi i niesłusznymi."