- Timeline of Algiers
- The following is a timeline of the history of the city of Algiers, Algeria.
Wczesna historia nowożytna
Ilustracja wysepek u wybrzeży Algieru przed wybudowaniem „Kheireddine”.
Królestwo Tlemcen było celem kampanii i podbojów Imperium Hiszpańskiego i Imperium Portugalskiego przeciwko jego wybrzeżom, począwszy od 1501 roku n.e. Jednakże Algier pozostał stosunkowo mało ważny do czasu po wygnaniu Maurów z Hiszpanii, z których wielu szukało azylu w mieście, po czym Hiszpanie pod wodzą Pedro Navarro założyli ufortyfikowaną bazę i garnizon na jednej z wysepek u wybrzeży Algieru i nazwali ją „Peñón de Argel” lub Peñón of Algiers. W tym czasie Algier miał emira, Salima al-Thumi, który musiał „złożyć przysięgę posłuszeństwa i lojalności” Ferdynandowi II Aragońskiemu, który nałożył również podatek mający na celu stłumienie piratów berberyjskich.
Duża część historii Algierii miała miejsce na żyznej równinie nadbrzeżnej Afryki Północnej, często nazywanej Maghrebu. Afryka Północna służyła jako region tranzytowy dla ludzi migrujących do Europy lub na Bliski Wschód, w związku z czym mieszkańcy regionu byli pod wpływem populacji z innych obszarów, w tym Kartagińczyków, Rzymian i Wandalów. Region został podbity przez muzułmanów na początku VIII wieku n.e., ale odłączył się od kalifatu Umajjadów po buncie Berberów w 740 roku. W okresie osmańskim Algieria stała się ważnym państwem na Morzu Śródziemnym, co doprowadziło do wielu konfliktów morskich. Ostatnimi ważnymi wydarzeniami w najnowszej historii kraju byływojna algierska i algierska wojna domowa.
Wojna algierska (znana również jako rewolucja algierska lub wojna o niepodległość Algierii) była konfliktem zbrojnym między Francją a algierskim Frontem Wyzwolenia Narodowego (FLN)od 1954 do 1962 roku, który doprowadził do uzyskania przez Algierię niepodległości od Francji. Ważna wojna dekolonizacyjna, była złożonym konfliktem charakteryzującym się wojną partyzancką i zbrodniami wojennymi. Konflikt stał się również wojną domową między różnymi społecznościami i wewnątrz społeczności. Wojna toczyła się głównie na terytorium Algierii, z reperkusjami we Francji metropolitalnej.
Francuska Algieria (1830–1962)
Francuska Algieria (francuski: Alger do 1839 r., a następnie Algérie;[1] nieoficjalnie Algérie française;[2][3] arabski: الجزائر المستعمرة), znana również jako Kolonialna Algieria, była okresem w historii Algierii, kiedy kraj był kolonią, a następnie integralną częścią Francji. Rządy francuskie trwały do końca wojny algierskiej, która doprowadziła do uzyskania przez Algierię niepodległości 5 lipca 1962 roku.
Jako uznana jurysdykcja Francji, Algieria stała się celem dla setek tysięcy europejskich imigrantów. Początkowo byli znani jako colons, a później jako pieds-noirs, termin stosowany głównie do Europejczyków urodzonych w Algierii. Rdzenna ludność muzułmańska stanowiła większość terytorium przez całą jego historię.[9] Stopniowo niezadowolenie wśród ludności muzułmańskiej, wynikające z braku wolności politycznej i ekonomicznej, napędzało wezwania do większej autonomii politycznej, a ostatecznie niepodległości od Francji.[10] Masakra w Sétif i Guelma w 1945 r. wyznaczyła punkt bez powrotu w stosunkach francusko-algierskich i doprowadziła do wybuchu wojny algierskiej, która charakteryzowała się stosowaniem wojny partyzanckiej przez Front Wyzwolenia Narodowego i zbrodnią przeciwko ludzkości ze strony Francuzów. Wojna zakończyła się w 1962 r. uzyskaniem przez Algierię niepodległości po porozumieniach z Évian w marcu 1962 r. i referendum w sprawie samostanowienia w lipcu 1962 r.
W ostatnich latach jako część Francji Algieria była członkiem założycielem Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali oraz Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.[11]