- [커버] 실패하지 않는 사랑, 고난을 넘어서는 믿음 – 역사적 기록을 세운 <킹 오브 킹스>의 이야기들
- 한국영화 사상 북미 최고 흥행작. <킹 오브 킹스>를 주목하게 하는 가장 큰 수식어는 단연 국경을 뛰어넘는 세계 기록이다. 개봉 17일차에 수익 5450만달러를 넘어서며 <기생충>의 기록마저 경신했다. 게다가 상대적으로 관객 진입이 쉬운 극영화가 아닌, 장편애니메이션으로 얻어낸 결과여서 더더욱 불가역적인 의미를 지닌다. 장난꾸...
Miłość, która nie zawodzi, wiara, która przezwycięża przeciwności - opowieści z <Król Królów>.
Od najniższego punktu do najdalszego - wywiad z reżyserem <Król Królów> Jang Seong-ho i dyrektorem zdjęć Kim Woo-hyungiem.
Oczyma małego Waltera, jak <Król Królów> pokonuje bariery religijne.
Życie naszego Pana to książka o życiu Jezusa z Nazaretu, napisana przez angielskiego powieściopisarza Charlesa Dickensa dla jego małych dzieci, w latach 1846-1849, mniej więcej w czasie, gdy pisał Dawida Copperfielda. Życie naszego Pana zostało opublikowane w 1934 roku, 64 lata po śmierci Dickensa.
Charles John Huffam Dickens (/ˈdɪkɪnz/ ⓘ; 7 lutego 1812 – 9 czerwca 1870) był angielskim powieściopisarzem, dziennikarzem, autorem opowiadań i krytykiem społecznym. Stworzył jedne z najbardziej znanych postaci fikcyjnych w literaturze i jest uważany przez wielu za największego powieściopisarza ery wiktoriańskiej.[1] Jego prace cieszyły się niespotykaną popularnością za jego życia, a do XX wieku krytycy i uczeni uznali go za geniusza literackiego. Jego powieści i opowiadania są szeroko czytane do dziś.
W historii Zjednoczonego Królestwa i Imperium Brytyjskiego era wiktoriańska to panowanie królowej Wiktorii, od 20 czerwca 1837 do jej śmierci 22 stycznia 1901 roku. Czasami stosowane są nieco inne definicje. Era następowała po erze georgiańskiej i poprzedzała erę edwardiańską, a jej druga połowa pokrywa się z pierwszą częścią ery Belle Époque w kontynentalnej Europie.
W Wielkiej Brytanii miało miejsce szereg liberalizujących reform politycznych, w tym rozszerzenie prawa wyborczego. Wielki głód spowodował masową śmierć w Irlandii na początku tego okresu. Imperium Brytyjskie miało stosunkowo pokojowe stosunki z innymi mocarstwami. Uczestniczyło w różnych konfliktach zbrojnych, głównie z mniejszymi mocarstwami. Imperium Brytyjskie rozrosło się w tym okresie i było dominującą potęgą na świecie.
Powieści
Klub Pickwicka (1836–1837)
Oliver Twist (1837–1839)
Nicholas Nickleby (1838–1839)
The Old Curiosity Shop (1840–1841)
Barnaby Rudge: A Tale of the Riots of Eighty (1841)
Życie i przygody Martina Chuzzlewita (1843–1844)
Dombey i syn (1846–1848)
Characters Dawid Copperfield (1849–1850)
Samotnia (1852–1853)
Ciężkie czasy (1854)
Mała Dorrit (1855–1857)
Opowieść o dwóch miastach (1859)
Wielkie nadzieje (1860–1861)
Nasz wspólny przyjaciel (1864–1865)
Tajemnica Edwina Drooda (1870)
Książki bożonarodzeniowe
Opowieść wigilijna (1843)
Dzwony (1844)
Świerszcz za kominem (1845)
Bitwa o życie (1846)
Nawiedzony człowiek i pakt z duchem (1848)
Opowieść wigilijnato prawdopodobnie jego najbardziej znana historia, z częstymi nowymi adaptacjami. Jest to również najczęściej filmowana z historii Dickensa, z wieloma wersjami pochodzącymi z wczesnych lat kina.[275] Według historyka Ronalda Huttona obecny stan obchodów Bożego Narodzenia jest w dużej mierze wynikiem odrodzenia tego święta w połowie wiktoriańskiej ery, na czele którego stała Opowieść wigilijna. Dickens katalizował pojawiające się Boże Narodzenie jako święto rodzinne, oparte na hojności, w przeciwieństwie do malejących obserwacji społecznych i kościelnych, gdy pojawiły się nowe oczekiwania klasy średniej.[276] Jego archetypowe postacie (Scrooge, Mały Tim, duchy Bożego Narodzenia) weszły do zachodniej świadomości kulturowej. „Wesołych Świąt”, wybitne wyrażenie z opowieści, spopularyzowało się po pojawieniu się historii.[277] Termin Scrooge stał się synonimem skąpca, a jego okrzyk „Bah! Humbug!'”, odrzucenie świątecznego ducha, zyskało również walutę jako idiom.[278] Wiktoriański powieściopisarz William Makepeace Thackeray nazwał książkę „narodowym dobrem i dla każdego mężczyzny i kobiety, która ją czyta, osobistą życzliwością”.