Gwardia Szwajcarska Watykanu

Tajemnicza armia papieża | DW Documentary

To najmniejsza i najbardziej tajemnicza armia na świecie: Gwardia Szwajcarska. 

Film towarzyszy tym ludziom wiary i walki, od rekrutacji w Szwajcarii po szkolenie wojskowe w sercu Watykanu.

Składający się ze 150 mężczyzn, ten elitarny korpus mieszka w koszarach w sercu Watykanu. Wszyscy muszą być obywatelami Szwajcarii i oddanymi katolikami. Wszyscy przysięgli walczyć na śmierć i życie w obronie swojej wiary i Ojca Świętego.

Są spadkobiercami 500-letniej tradycji, w której ochrona i bezpieczeństwo papieża były zapewniane przez najemników ze Szwajcarii.

Wyszkoleni do posługiwania się zarówno halabardami, jak i półautomatycznymi karabinami szturmowymi, Gwardziści Szwajcarscy stanowią unikalną armię. Ale kim oni naprawdę są? Co motywuje tych młodych ludzi do wstąpienia do tego wojskowego i religijnego korpusu? Wgląd w świat zazwyczaj zamknięty dla kamer.

https://en.wikipedia.org/wiki/Swiss_Guard

Gwardia Szwajcarska, znana również jako Papieska Gwardia Szwajcarska lub po prostu Gwardia Szwajcarska, to siły zbrojne, gwardia honorowa i jednostka ochrony, utrzymywana przez Stolicę Apostolską w celu ochrony Papieża i Pałacu Apostolskiego na terytorium Państwa Watykańskiego. Założona w 1506 roku za pontyfikatu Juliusza II, jest jedną z najstarszych jednostek wojskowych w ciągłym działaniu[5] i jest czasem nazywana "najmniejszą armią świata".

Gwardia Szwajcarska jest uważana za elitarną jednostkę wojskową. Jest wysoce selektywna w rekrutacji: kandydaci muszą być niezamężnymi szwajcarskimi katolikami w wieku od 19 do 30 lat i mieć co najmniej 1,74 metra wzrostu, którzy ukończyli szkolenie podstawowe w Szwajcarskich Siłach Zbrojnych i posiadają dyplom zawodowy lub maturę. Na rok 2024 było 135 członków.

Historia

Wojny włoskie

Początki Gwardii Szwajcarskiej sięgają XV wieku.

Papież Sykstus IV (1471–1484) zawarł sojusz ze Konfederacją Szwajcarską i zbudował koszary przy Via Pellegrino po przewidzeniu możliwości rekrutacji szwajcarskich najemników. Pakt został odnowiony przez Papieża Innocentego VIII (1484–1492) w celu wykorzystania wojsk szwajcarskich przeciwko księciu Mediolanu. Aleksander VI (1492–1503) później używał szwajcarskich najemników podczas swojego sojuszu z królem Francji.

W czasie rządów Borgiów rozpoczęły się wojny włoskie, w których szwajcarscy najemnicy byli stałym elementem na liniach frontu wśród walczących frakcji, czasami po stronie Francji, a czasami po stronie Stolicy Apostolskiej lub Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Najemnicy wstępowali do służby, gdy usłyszeli, że król Francji Karol VIII zamierza prowadzić wojnę z Neapolem. Wśród uczestników wojny przeciwko Neapolowi był kardynał Giuliano della Rovere, przyszły Papież Juliusz II (1503–1513), który dobrze znał Szwajcarów, będąc wcześniej biskupem Lozanny.

...

We wrześniu 1505 roku pierwszy oddział 150 żołnierzy wyruszył pieszo do Rzymu pod dowództwem Kaspara von Silenena. Weszli do miasta 22 stycznia 1506 roku, co jest obecnie uważane za oficjalną datę założenia Gwardii. 

"Szwajcarzy widzą smutną sytuację Kościoła Bożego, Matki Chrześcijaństwa, i zdają sobie sprawę, jak poważne i niebezpieczne jest to, że jakikolwiek tyran, żądny bogactwa, może bezkarnie atakować wspólną Matkę Chrześcijaństwa" – zadeklarował szwajcarski teolog Huldrych Zwingli, który później stał się reformą protestancką. Papież Juliusz II później nadał Gwardii tytuł "Obrońców wolności Kościoła".[12]

Siła oddziału znacznie się zmieniała na przestrzeni lat i od czasu do czasu była rozwiązana i ponownie tworzona.

...

W 1537 r. Papież Paweł III nakazał przywrócenie Gwardii Szwajcarskiej i wysłał kardynała Ennio Filonardiego, aby nadzorował rekrutację.