ความสุขของการอ่าน: วิธีที่หนังสือสร้างแรงบันดาลใจให้กับความอยากรู้อยากเห็นของฉัน

การอ่านเป็นงานอดิเรกที่ฉันโปรดปรานเสมอ ไม่ว่าฉันจะอยู่ที่ไหน—ที่ชายหาด บนภูเขา หรือนั่งรถไฟใต้ดิน—ฉันก็พกหนังสือติดตัวไปด้วยเสมอ ฉันตั้งเป้าหมายว่าจะอ่านอย่างน้อย 30 นาทีทุกวัน สำหรับฉัน การอ่านไม่ใช่แค่การใช้เวลาว่าง แต่เป็นวิธีเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ค้นพบมุมมองที่แตกต่าง และค้นหาแรงบันดาลใจในบทความและนวนิยาย
เมื่อเร็วๆ นี้ ฉันเริ่มอ่านหนังสือเกี่ยวกับเออร์วิน ชเรอดิงเงอร์ (Erwin Schrödinger) นักฟิสิกส์ชื่อดัง แม้ว่าหนังสือของเขาจะตีพิมพ์เกือบศตวรรษที่แล้ว แนวคิดของเขายังคงมีอิทธิพลในสาขาต่างๆ เช่น คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และแม้แต่ปัญญาประดิษฐ์ ฉันอ่านไปเพียงไม่กี่บท แต่ก็หลงใหลในความคิดที่ยอดเยี่ยมของเขาแล้ว
หนังสือเริ่มต้นด้วยการแนะนำชเรอดิงเงอร์และสำรวจความคิดของเขาเกี่ยวกับธรรมชาติ โดยเน้นเป็นพิเศษเกี่ยวกับปรัชญากรีกโบราณ แง่มุมนี้ทำให้ฉันสนใจ เพราะในเกาหลี ปรัชญาและหลักการทางธรรมชาติมักถูกมองข้าม การเรียนรู้ว่าทฤษฎีของชเรอดิงเงอร์มีรากฐานมาจากประวัติศาสตร์กรีกและแนวคิดเก่าแก่กว่านั้น ทำให้ฉันซาบซึ้งในคุณค่าของความรู้คลาสสิกจากนักปรัชญาและนักวิทยาศาสตร์
ในขณะที่ฉันอ่าน ฉันยังได้รับคำศัพท์ทางวิทยาศาสตร์ใหม่ๆ เช่น “ควาร์ก” (quark) “เลปตอน” (lepton) และ “กลูออน” (gluon) เนื่องจากฉันเรียนเอกภาษาศาสตร์ คำศัพท์เหล่านี้เป็นเรื่องใหม่และน่าสนใจสำหรับฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะการออกเสียงที่ไม่เหมือนใคร ฉันยังจินตนาการว่าถ้าฉันสร้างแบรนด์ของตัวเอง ฉันอาจใช้ชื่ออย่าง “ควาร์ก” หรือ “เลปตอน”
ท้ายที่สุด ฉันหวังว่าจะเป็นส่วนเล็กๆ แต่มีความหมายของจักรวาล เหมือนฝุ่นละอองเล็กๆ น้อยๆ ถ้าฉันเคยสร้างสถานที่หรือแบรนด์ ฉันต้องการให้ชื่อนั้นสะท้อนถึงความหลงใหลในการเรียนรู้ของฉันและวิธีที่ฉันใช้ความคิด การอ่านยังคงเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันทุกวัน เติมพลังความอยากรู้อยากเห็นและความคิดสร้างสรรค์ของฉัน

Nature and the Greeks and Science and Humanism, Cambridge University Press (1996)

Four Lectures on Wave Mechanics, Delivered at the Royal Institution, London, on 5th, 7th, 12th, and 14th March, 1928

What Is Life? The Physical Aspect of the Living Cell เป็นหนังสือวิทยาศาสตร์ปี 1944 ที่เขียนขึ้นสำหรับผู้อ่านทั่วไปโดยนักฟิสิกส์ เออร์วิน ชเรอดิงเงอร์ หนังสือเล่มนี้อิงจากชุดการบรรยายสาธารณะที่ชเรอดิงเงอร์บรรยายในเดือนกุมภาพันธ์ 1943 ภายใต้การอุปถัมภ์ของสถาบันดับลินเพื่อการศึกษาขั้นสูง ซึ่งเขาดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการฟิสิกส์ทฤษฎี ที่ Trinity College, Dublin การบรรยายดึงดูดผู้ชมประมาณ 400 คน ซึ่งได้รับคำเตือน “ว่าเนื้อหานั้นยากและไม่สามารถเรียกว่าเป็นที่นิยมได้ แม้ว่าอาวุธที่น่ากลัวที่สุดของนักฟิสิกส์ นั่นคือ การอนุมานทางคณิตศาสตร์ จะไม่ค่อยถูกนำมาใช้”[1] การบรรยายของชเรอดิงเงอร์เน้นที่คำถามสำคัญข้อหนึ่ง: “เหตุการณ์ต่างๆ ในอวกาศและเวลาที่เกิดขึ้นภายในขอบเขตเชิงพื้นที่ของสิ่งมีชีวิตสามารถอธิบายได้ด้วยฟิสิกส์และเคมีได้อย่างไร”

ในหนังสือเล่มนี้ ชเรอดิงเงอร์ได้นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับ “ของแข็งที่ไม่เป็นระยะ” (aperiodic solid) ที่มีข้อมูลทางพันธุกรรมในการกำหนดค่าของพันธะเคมีโควาเลนต์ ในทศวรรษ 1940 แนวคิดนี้กระตุ้นความกระตือรือร้นในการค้นพบพื้นฐานทางเคมีของการถ่ายทอดทางพันธุกรรม แม้ว่าการมีอยู่ของข้อมูลทางพันธุกรรมบางรูปแบบได้รับการตั้งสมมติฐานมาตั้งแต่ปี 1869 บทบาทในการสืบพันธุ์และรูปร่างเกลียวของมันยังคงไม่เป็นที่รู้จักในขณะที่ชเรอดิงเงอร์บรรยาย ในปี 1953 เจมส์ ดี. วัตสัน และฟรานซิส คริก ได้เสนอโครงสร้างเกลียวคู่ของกรดดีออกซีไรโบนิวคลีอิก (DNA) ร่วมกัน โดยอาศัยข้อมูลเชิงลึกทางทฤษฎีอื่นๆ การทดลองการเลี้ยวเบนด้วยรังสีเอกซ์ที่ดำเนินการโดยโรซาลินด์ แฟรงคลิน พวกเขาทั้งสองให้เครดิตกับหนังสือของชเรอดิงเงอร์ในการนำเสนอคำอธิบายทฤษฎีในช่วงแรกว่าการจัดเก็บข้อมูลทางพันธุกรรมจะทำงานอย่างไร และแต่ละคนยอมรับหนังสือเล่มนี้ว่าเป็นแรงบันดาลใจในการวิจัยเบื้องต้นของพวกเขา