Postmodern Edebiyatı

Postmodern edebiyat, metafiction, güvenilmez anlatım, kendi kendine göndermecilik ve metinselliğin kullanımına ve genellikle hem tarihsel hem de siyasi konuları temalaştırmasına dayanan bir edebiyat biçimidir.

Bu deneysel edebiyat tarzı, 1960'larda Amerika Birleşik Devletleri'nde Kurt Vonnegut, Thomas Pynchon, William Gaddis, Philip K. Dick, Kathy Acker ve John Barth gibi yazarların eserleriyle güçlenerek ortaya çıktı. Postmodernistler genellikle otoritelere meydan okurlar; bu durum, edebiyatın bu tarzının ilk olarak 1960'lardaki siyasi eğilimler bağlamında ortaya çıkmış olmasının bir belirtisi olarak görülmektedir.

Bu ilham, diğer şeylerin yanı sıra, postmodern edebiyatın bahsettiği siyasi konular hakkında son derece kendi kendine göndermeci olmasıyla görülmektedir.

Postmodern edebiyatın öncüleri arasında Miguel de Cervantes'in Don Kişot (1605–1615), Laurence Sterne'in Tristram Shandy (1760–1767), James Hogg'un Haklı Bir Günahkarın Özel Anıları ve İtirafları (1824), Thomas Carlyle'ın Sartor Resartus (1833–1834) ve Jack Kerouac'ın Yolda (1957) bulunurancak postmodern edebiyat özellikle 1960'larda ve 1970'lerde öne çıktı.

21. yüzyılda Amerikan edebiyatı, post-ironik Dave Eggers'ın Yürek Burkan, Sersemletici Bir Deha Çalışması (2000) ve Jennifer Egan'ın Goon Squad'dan Bir Ziyaret (2011) gibi güçlü bir postmodern yazım akımına sahip olmaya devam ediyor. [6] Bu eserler ayrıca postmodern biçimi daha da geliştiriyor.

Bazen "postmodernizm" terimi, mimariden tarihsel teoriye, felsefeye ve filme kadar birçok farklı şeyi tartışmak için kullanılır. Bu gerçek nedeniyle, birçok insan postmodernizmin çeşitli biçimleri arasında ayrım yapar ve böylece üç tür postmodernizmin olduğunu öne sürer: (1) Postmodernite, 1960'ların ortalarından günümüze kadar olan, (2) Roland Barthes, Jacques Derrida, Michel Foucault ve diğerleri gibi düşünürler tarafından geliştirilen teorileri kapsayan teorik postmodernizmden farklı bir tarihsel dönem olarak anlaşılır. Üçüncü kategori, postmodern unsurlara sahip film, edebiyat, görsel sanatlar vb.'yi içeren "kültürel postmodernizmdir". Bu anlamda postmodern edebiyat, kültürel postmodernizmin bir parçasıdır.

Belirgin etkiler

Postmodernizmin estetiğini etkileyen 19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarındaki oyun yazarları arasında August Strindberg, Luigi Pirandello ve Bertolt Brecht yer alır. Postmodernizmin bir başka öncüsü, sanatçının otoritesine meydan okuyan ve tesadüf, heves, parodi ve ironi unsurlarını vurgulayan Dadaizm'di. Tristan Tzara, "Nasıl Bir Dadaist Şiir Yapılır" adlı eserinde, bir Dadaist şiir yaratmak için rastgele kelimeleri bir şapkaya koyup teker teker çekmek gerektiğini iddia etti. Dadaizm'in postmodern edebiyatı etkilemesinin bir başka yolu da, özellikle popüler romanlardan reklam veya illüstrasyon öğelerini kullanan kolajların (örneğin, Max Ernst'in kolajları) geliştirilmesiydi. ile ilişkili sanatçılar Sürrealizm, den geliştiDadaizm, bilinçaltının akışını kutlarken, tesadüf ve parodi ile deneylere devam etti. Sürrealizmin kurucusu André Breton, otomatizmin ve rüyaların tanımının edebiyatın yaratılmasında daha büyük bir rol oynaması gerektiğini öne sürdü. Nadja romanını yaratmak için otomatizmi kullandı ve genellikle eleştirdiği aşırı tasvirci romancıların bir parodisi olarak tasviri değiştirmek için fotoğraflar kullandı. Sürrealist René Magritte'in anlamlandırma deneyleri, Jacques Derrida ve Michel Foucault tarafından örnek olarak kullanılmaktadır.Foucault ayrıca, birçok postmodernist kurgu yazarını doğrudan etkileyen önemli bir figür olan Jorge Luis Borges'ten örnekler kullanır. Ara sıra postmodernist olarak listelenir, ancak 1920'lerde yazmaya başlamıştır. Metafiction ve büyülü gerçekçilik ile yaptığı deneylerin etkisi, Anglo-Amerikan dünyasında postmodern döneme kadar tam olarak fark edilmedi. Sonuç olarak, bu, bilginler arasında eleştirinin en yüksek tabakalaşması olarak görülmektedir.